مهرماه

رابطه ی خواهر و برادر وارد مرحله ی جدیدی شده. سپهر صبورتر شده و با آرامش بیشتری با خواهرش رفتار می کنه سعی می کنه توی درس ریاضی به خواهرش کمک کنه و براش وقت می زاره و تمرین هایی رو که ستی نمی تونه حل کنه براش توضیح میده و اگر بارها و بارها یک چیز رو اشتباه کته بازم در کمال خونسردی دوباره و چندباره براش توضیح میده  در عوضش ستایش ایرادگیرتر شده و هی سعی می کنه فرار کنه و هی میاد سراغ من که بهش کمک کنم و منم که بی اعصاب تا یک چیز رو یکبار بگم و متوجه نشه از کوره درمیرم و دعوامون میشه و بعد پشیمون میشم و میگم خب چرا نمیری سراغ سپهر اون که خیلی بهتر از من توضیح میده ولی خب اون روی لج باز ستی دلش نمی خواد از داداشش کمک بگیره... کلن ستی زودرنج تر شده و تا بگی بالای چشمت ابرو هست بهش برمی خوره خلاصه که انگار بحران نوجوانی سپهر رو پشت سر گذاشتیم و مال ستی شروع شده ولی خب یک مدل دیگه اش 

پ. ن1: دوز دوم واکسن مون رو زدیم البته یک کم زودتر آخه من و همسر استرازنکا زده بودیم و صبر نکردیم دوازده هفته بشه و  بعد از هشت هفته دوز دوم رو زدیم

پ. ن2: مامان روبراه هست و نتیجه ی آندوسکوپی و کولونوسکوپی خوب بود و موردی نداشت البته شنبه با نتیجه ی دقیق تر پاتولوژی میریم پیش دکترش... راستش دلم می خواد بدونم پس چرا لاغر شده و کاش رازش رو پیدا کنم و خودمم لاغر بشم

پ. ن3 :ستی یک لحطه هم از مامانم جدا نمیشه و شب ها هم کنار هم می خوابن دائم هم قربون صدقه ی هم میرن یک وابستگی عجیبی بهم دارن مطمئنم بعد از برگشتن مامانم تا چند روز ستایش اخلاق نخواهد داشت و گریه و زاری می کنه. از الان استرس اون روز رو دارم